تحلیل پایداری جبهه تونل (مطالعه موردی : خط ۲ متروی کرج)

تونل زنی در شرایط زمین شناسی و ژئوتکنیکی پیچیده مخصوصاً در نواحی شهری اغلب اجتناب ناپذیر است. آنالیز پایداری و تعیین میزان نشست سطحی زمین در پروژ ۀ واقعی تونل زنی سپری اهمیت خاصی دارند. هدف از این تحقیق تعیین فشاری است که از ریزش جبهۀ تونل یک تونل سطحی حفر شده به وسیله tbm متعادل کننندۀ فشار زمین (epb) جلوگیری می کند. در این پژوهش به منظور بررسی تأثیر فشار جبهۀ کار بر رفتار تونل، از روش های تحلیلی و مدل­سازی عددی سه بعدی با نرم افزار abaqus استفاده شده است تا میزان فشار مؤثر بر رفتار جبهۀ تونل تخمین زده شود.  پارامتر مذکور با استفاده از داده­های مربوط به خط 2 متروی کرج محاسبه شده است. روش تحلیلی استفاده شده در این تحقیق عبارت است از: روش لکا- دورمیو (مرز بالایی) که بر پایۀ آنالیز حدی تنش استوار است و بر اساس مکانیسم شکست چند بلوکی انتقالی انجام شده است. هم چنین در مدل سازی عددیِ از مدل رفتاری موهر-کولمب استفاده شده، سپس نتایج حاصل از روش های تحلیلی و مدل سازی عددی مقایسه شده است. برطبق یافته های حاصل از این تحقیق، فشار به دست آمده از روش تحلیلی لکا- دورمیو، حداقل فشاری است که می توان بر جبهۀ تونل اعمال کرد.  هم چنین تحلیل نشان می دهد که با اعمال فشار به دست آمده از روش تحلیلی، جبهۀ تونل متروی کرج به احتمال زیاد پایدار می ماند و اجرای روش های پیش تحکیمی در این مقطع تونل لازم و ضروری به نظر نمی رسد